Comfortzone | Over de grenzen in jezelf
Het regent al dagen aan een stuk. Op het Zuidereiland van Nieuw Zeeland is het herfst. Op een mooie dag zijn de kleuren hier ongekend helder en bijna onnatuurlijk mooi. Een dag als deze maakt alles grauw en grijs. Op een enkele auto na zijn de wegen verlaten, niemand waagt zich buiten in dit weer. De toeristen en backpackers laten in deze periode het land voor wat het is en trekken zich terug in de grote steden. Op een enkeling na.
Zwoegend door die stromende regen trapt een eenzame fietser op zijn pedalen. Gehuld in plastic, regencape, regenbroek, zelfs plastic zakken om de schoenen. Onder de fietshelm een verbeten gezicht, strakgetrokken door de vele kilometers die hij al heeft weggetrapt en door het barre weer wat ook op hem zijn weerslag heeft. Tweeduizend kilometer zitten er al op, nog duizend te gaan. Eenzaamheid krijgt vat op hem, de kou verkilt zijn botten en met de regen stromen ook de tranen over zijn wangen. Keuzes die je maakt betekenen niet dat ze altijd licht vallen. Op een moment als deze mist hij thuis, mist hij zijn familie en vrienden. Op zo’n moment is er maar een ding wat maakt dat hij door blijft trappen. Een onstuitbare drive om te realiseren wat hij zich heeft voorgenomen. Het gevecht met de elementen vecht om voorrang met het gevecht met zichzelf. Hoe sterk is de eenzame fietser?, zong Boudewijn de Groot. Hij baant zich zijn weg, door de striemende regen in een bijna verlaten land aan de andere kant van de wereld.
De stap eruit..
Het begint aan een keukentafel in een dorpje in Nederland. Het besluit om te gaan reizen en het grote avontuur aan te gaan, vooral met zichzelf. Er zijn er velen zoals hij, die besluiten om te gaan, baan, familie en vrienden achter latend om te ontdekken wat er nog meer is. De wereld, zijn zone is te klein geworden, hij wil eruit stappen omdat hij voelt dat het moet.
Als ik na twee weken al heimwee heb wat doe ik dan? vraagt hij aan zijn moeder. Die zegt: Dan blijf je nog twee weken en als je dan nog steeds heimwee hebt, dan kom je terug. Voor haar is het net zo spannend als voor hem. Deze volwassen twintiger naar het andere eind van de wereld zien vertrekken betekent echt loslaten, in het volste vertrouwen dat hij het aankan. Het is zijn tijd om te gaan, het ouderlijk nest te verlaten. Dit kind heeft het daarbij nodig om zijn vleugels wijd uit te slaan en ver te gaan.
En hij gaat en die twee weken zijn om voordat hij het weet en de eerste maanden ook. Van een zekere stap om te gaan reizen met onzeker gevoel hoe het zal zijn, ontstaat een bevlogenheid voor een ander leven. Met een wil om te ontdekken of wat hij zelf altijd als zijn eigen grenzen heeft ervaren wel grenzen zijn of slechts een overgang naar een nieuwe fase. Alle comfort laat hij achter zich om nieuwe ruimte voor zichzelf te creëren. Hij weet het, onbewust, dat het durven stappen uit zijn comfortzone, hem de grootste ontdekkingen en de meest intense ervaringen zal gaan opleveren.
Uit en weer in
Het mooie van uit je comfortzone durven stappen is dat je ervaart dat je weer een nieuwe zekerheid voor jezelf kunt opbouwen. De eerste discomfortabele stappen zullen resulteren in een nieuwe plek van comfort. En vanuit dit ervaren durf je dan weer een stap te nemen naar weer een onbekende omgeving. Een nieuwe omgeving die je uitdaagt op wie je bent, wat je kunt, wat je wilt. Je leert en ontdekt. Kijk naar je werk, je kunt blijven zitten waar je zit, doen wat je deed. Het leren en vergroten van je vermogen zit echter buiten je comfortzone. Die stap nemen maakt dat de bevlogenheid om te ontdekken en te leren vat op je krijgt en je nog wel zo'n stap durft te nemen. Omdat onzekerheid je niet meer afstoot maar aantrekt en omdat het verlangen om te groeien groter wordt.
Wonend in Australië en gevoed door een onbedwingbare lust om te ervaren vat hij het plan op om Nieuw-Zeeland te gaan ontdekken door het Noorder- en Zuidereiland alleen met de fiets rond te gaan. Bijna iedereen verklaart hem voor gek. In je eentje? Waarom zou je dat doen? Als je echt wilt dan ga je, dan zijn alle argumenten om je in je comfortzone te houden niet langer valide. Daarbuiten die zone, daar vindt 't plaats; de magie, de ontwikkeling. Het is een overgang naar een nieuwe, ruimere zone. Van ontdekken hoe je samen kunt reizen en eigen werk en leven kunt opbouwen in een ander land wil hij op naar een nieuwe uitdaging: kan en durf ik alleen te reizen?
Comfort = rendement van geloof in jezelf
En zo trapt hij daar in Nieuw-Zeeland de pedalen rond, dag in dag uit, kilometer na kilometer. Zijn foto’s zijn nog even kleurrijk en goed gekozen als de maanden in Australië maar laten nu de stilte van zijn wereld zien. Een prachtige natuur, verlaten kampeerplaatsen met daarop slechts het tentje van een eenzame reiziger en zijn fiets. Kilometer na kilometer rijgt zich aaneen tot een snoer van ervaringen. Wat een zekerheid bouwt hij zo op, in zichzelf en met zichzelf. Een zone van comfort in zichzelf die hij altijd met zich mee zal blijven dragen. Weten dat je dit kunt, lichamelijk en vooral geestelijk, bouwt een ongelooflijk zelfvertrouwen.
Het stretchen van je comfortzone, betekent de mogelijkheid openen op een hoger rendement van geloof in jezelf. Lerende organisaties dagen hun mensen uit om hun comfortzone te stretchen. Zo ontwikkelt zich vermogen bij mensen en in het bedrijf. En de fietser zijn tranen verstillen en hij trapt voort, een stille kracht neemt de overhand. Wie hem ontmoet voelt het, bevlogen om te gaan, vertrouwen want hij heeft bewezen aan zichzelf dat hij kan en durft.
Het Bevlogenheidsalfabet
Dit is het hoofdstuk Comfortzone uit Het Bevlogenheidsalfabet, geschreven door Margreet Oostenbrink. Het Bevlogenheidsalfabet is een inspirerende co-creatie met 26 hoofdstukken van uitgeverij De Alfabetboeken met de auteurs Richard van der Lee, Pieter Taffijn, Margreet Oostenbrink, Erica Tonnema, Marcel van Marrewijk, Rianca Evers-den Ouden en Jos van Snippenberg. Meer informatie is te vinden op de website van De Alfabetboeken en natuurlijk is het boek ook direct (en exclusief) te bestellen in de bookshop van De Alfabetboeken door hier te klikken.
Bron: Blog van Margreet Oostenbrink op www.InVerbinding.works